İLETİŞİM

İletişim bizim başkalarını anlamamıza,başkalarının da bizi anlamasına yardımcı olan bir süreçtir.

İLETİŞİM ÇEŞİTLERİ

        Sözlü iletişim

-Dil                    -Yazı

        Sözsüz iletişim

        -Mimik        - Jest      -Mekan kullanımı       -Temas        -Ses tonu

 İLETİŞİMDE İFADE BİÇİMLERİ

SEN DİLİ: 'Ne laf anlamaz çocuksun', 'Sana bin kere tembih ettim', 'Neden dikkat etmiyorsun', vb. . Buradaki ifade tarzı kişiye yönelik SEN mesajı, sen kelimesi, sen-dilidir.

1. Davranıştan çok kişiliğe yöneliktir.
2. Yeniden konuşma isteğini engelleyicidir.
3. Kişi kendini suçlanmış ve anlaşılmamış hisseder, yargılayıcıdır.
4. Kişiyi gücendirir, kırar.
5. İki taraf da kaybedendir.
6. Neye kızıldığının anlaşılmamasına neden olur.
7. Özellikle olumsuz duyguların yaşandığı durumlarda,

BEN DİLİ: Olayların ve davranışların üzerimizdeki etkisini ve duygularımızı anlattığımız bir ifade tarzıdır.

1. Olumsuz duyguların yaşandığı kişiye önce davranış ya da durum tanımlanarak,
2. Bu davranış ya da durumdan nasıl etkilendiğini belirttikten sonra,
3. Ne hissedildiğinin söylenmesine dayalıdır.
4. Yakınlığı arttırır.
5. Anlaşmazlıkları azaltır.
6. Konuşan kişiyi duygularını biriktirmediği, etkili olarak dile getirdiği için rahatlatır.

ÖRNEK: Kardeşin oyuncağını  kırmış.

  Sen Dili: "Çok haylazsın. Hemen  özür dile"

            Ben Dili:  "Oyuncağım kırıldığı için çok üzgünüm. Yenisini almak için para biriktirmek benim için zor olacak. Senden yardım istiyorum."

 ETKİN DİNLEME

        Konuşmak deyince çoğu kişinin aklına  bir şeyler söylemek, anlatmak hatta söz dinletmek gelir. Oysa karşılıklı konuşmanın en önemli tarafı  dinlemektir. Dinleme ve dinlediğini anlama karşılıklı konuşmanın ayrılmaz parçasıdır.

        İyi bir dinleyici olmak için;  rahat bir şekilde oturulmalıdır. Rahat bir oturuş  dinlemeyi kolaylaştırır. Konuşurken göz teması kurmak önemlidir. Göz teması  duyulan ilgiyi ve kişiliğine duyulan saygıyı gösterir. Göz teması donuk bir şekilde olmamalıdır. Konuşurken karşımızdaki kişinin  aynı zamanda ses tonuna, yüz ifadelerine ve bakışlarını kaçırıp kaçırmadığına dikkat edilip, davranışları ile söylediklerinin tutarlı olup olmadığına bakılır. Herkes kendisine yakın duran, yüzüne bakan kişiye daha çok güven, yakınlık ve konuşma isteği duyar.

          Dinlerken sessiz olunmalı, zaman zaman duraklamalarda söze karışılmalıdır. Sessizliğin faydasına gelince konuşan kişiye konuştukları hakkında düşünme, daha fazla açıklama ve olaya daha dikkatli bakma imkanı kazandırır, kişiyi aynı zamanda  rahatlatır. "Ayşe´nin benim için çok iyi bir arkadaş olduğunu düşünmüyorum artık!" diyen bir kişinin sözünü keserek "Ben sana baştan söylemiştim, Ayşe´nin iyi bir arkadaş olmadığını, artık kendine başka bir arkadaş bulmalısın" demek o kişi için gereken sessizliği sağlamaz.  Düşüncelerini tam olarak söyleyemez, kendisini rahatsız hisseder.

       Tam bir sessizlik iyi değildir. Kişi  konuşurken "Hımm, evet anlıyorum"  gibi sözler, duraklama ve yüz ifadeleri sessiz kalmayı tamamlar, onu önemsendiğimizi gösterir. Bu tepkiler olmasa  kişi karşısındaki kişinin onu dinlemediğini düşünür.

ÖRNEK:

'Matematik dersini hiç anlamıyorum..'

(Biraz daha dikkat edersen anlarsın' veya 'Sınıfta bir arkadaşına sor anlatsın' yerine)

Duyduğunuzu tekrar etme:

'Matematik dersi sana zor geliyor'

'Evet öğretmen de bana taktı' diye devam eder.